Gefundenes Fressen.

<<The silliness of busyness is that sometimes you are so busy, you can’t recognize you are in trouble. You are so overwhelmed that you can’t figure out how to change. You are so used to being busy that you create more work to make your life even busier.>>
Courtney Carver*

Mensen en het adjectief 'druk' zijn tegenwoordig onlosmakelijk met elkaar verbonden. Een beetje zoals schapen en hun vacht. (Want zonder zijn ze zo ongeloofwaardig.) Dat jaagt en ploetert maar, en over de schouder heen roept het, als antwoord op de vraag hoe het gaat: 'Druk-druk-druk!'. Druk schijnt zowat het nieuwe 'goed' te zijn. (Of in het slechtste geval: het 'slecht', met vervolgens een strontvervelende klaagzang over hoe slecht het wel niet met ze gaat.) 'Het onnozele van de drukdoenerij', zoals deze mevrouw het (in mijn eigen, vrije vertaling) omschrijft is een ware ziekte van deze tijd. Courtney Carver betrapte zichzelf op het creëren van een veeleisend druk leven en besloot vervolgens enkel nog voor zichzelf te kiezen. "You are enough." Toegegeven, haar wijsheden balanceren op het randje van het zweverige, maar ergens heeft ze een punt. Druk zijn en doen is eigenlijk een beetje belachelijk, en leidt vroeg of laat tot chronische vermoeidheid, burn-outs of zelfanalyserende sessies op de bank van de psycholoog. En waarom? Om na een opgeluchte zucht terug naar start te gaan? Tenzij een financiële opsteker voor de medische sector, zie ik daar eigenlijk het nut niet van in. Al moet ik met schaamrood op de wangen bekennen zelf ten prooi te zijn gevallen aan het jachtige van mijn bestaan. De ondraaglijke zwaarheid ervaar ik (nog) niet, maar zij die in een recent verleden haar dagen sleet op het ritme van de impulsiviteit, is vandaag de dag trouw aan Mr Moleskine, to do-lijstjes en loeistrakke planningen. Zelfs mijn ontbijt, ooit het zenmoment van de dag, is tegenwoordig tot op de nanoseconde getimed. 'How busy is that?', zou A.B. uit L.A. zeggen. Nee, ik ben er niet voor gemaakt, voor de drukte. Ik mag dan nog zoveel spannends beleven, in realiteit mis ik meer dan me lief is, slaap ik te weinig en merk ik plots dat mijn onderbroek binnenstebuiten zit. Of andere ongein. Het getsjilp van vogeltjes in de ochtend doet me weinig. Ik mis het veel te lang plakken met en bij vriendinnen. Mijn kruiswoordpuzzels uit de weekendkrant raken niet vol. En dan is er nog het bankhangen en ondertussen even gewoon helemaal niets doen, de blik op oneindig. Ik heb het geprobeerd, dat wel, maar in mijn hoofd zeurt steevast een venijnig, Evi Gruyaerdig stemmetje: 'Go go go! Je bent er bijna! Maak me trots!' En daar gaat ze dan...

Misschien is het goed dat ik binnenkort echt werk maak van die plek voor mezelf, die veelbelovende oase van rust en bevrijdende stilte. De verfpotten staan al weken klaar, meubels en toebehoren wachten langer dan wettelijk zou mogen op asiel, die stapel boeken (zie nachtkaststatus) kijkt me elke avond tevergeefs smekend aan, mijn plantjes en on-hold gezette plannen schreeuwen om licht en water. En dat is alweer een handvol redenen om het druk te hebben... Ik druk, jij drukt, hij drukt, wij drukken.

*Ben ook jij drukker dan druk? Doe de test via The Silliness of Busyness.
Met dank aan G. voor de tip. You know who you are...