Nooit een groot liefhebber van pyjama's geweest. Ze doen mij misschien te veel denken aan striktheid en orde, aan de zaterdagavonden van vroeger: in bad met prikkende zeep, vlekkerig rode huid na het afdrogen, die ingesnoerde peignoir en karig afgemeten hoeveelheden chips bij migrainebespoedigende tv-programma's als F.C. De Kampioenen. Een verplicht avondje speciaal doen voor 6+. Mensen die mij goed kennen weten dat mijn nachten weinig om het lijf hebben (soms figuurlijk, altijd letterlijk). Een pyjama is wat ik aantrek op zondagochtenden, om geheel in het thema (en zedig) te ontbijten met de rest van het huis. Niet mijn uniform van de nacht. Maar laat de mode nu net beslist hebben om de pyjama ook overdag hip te bevinden. De straat is je slaapkamer, als het van Hermès, Stella McCartney en Louis Vuitton afhangt. Ja ook Marni had voor H&M een slaapensemble bedacht. Voor dagelijks gebruik, welteverstaan. En dan vraag ik mij af of de slaafse volgelingen van het modeboekje 's avonds gewoon zo in hun bed kruipen. Hoe het ook zij, ik ben voor de bijl gegaan. Bij Le Bon Marché hing namelijk een prachtig lichtblauw gestreept hemd. Niet te gecentreerd, een tikje slobberig, met zo'n netjes uitgesneden kraag en witte lijntjes op de juiste plek. Net wat ik zocht. Dat het in werkelijkheid nachtkledij was, nam ik er graag bij. Dat dat toevallig hip is, ook. Die bijbehorende katoenen broek heb ik wijselijk laten liggen. Het kan niet alle dagen pyjamafeest zijn.
Ik kan er niet aan doen, ik vind het ook echt echt wel een leuke fad, die van JW Anderson vond ik écht knap maar het echte head to toe-werk laat ik toch ook liever over aan Sofia Coppola.
BeantwoordenVerwijderen