donderdag 25 oktober 2012

Une vie opulente.


Luxe zit in de meest pietluttige dingen. In glanzende haren, het ochtendlijke duo snoozen & omdraaien, een zonsopgang, rucola op de pizza, verse lakens en in de 100 procentjes (100% zijde, merinowol, leer en suede). Onlangs daagde me dat ik de overdaad op een onbewaakt moment links moet hebben laten liggen. Dat zag ik aan de stabiel gebleven hoop tijdschriften in mijn kamer (ik lees de wekelijkse magazines tegenwoordig in de bib of bij kooplustige naasten), in het gebrek aan foliekes in frigo of kelder (leve kliekjesdag en het zelfgefabriceerde dessert). Weg verwarring, hallo ademruimte. Bewustzijn heet dat. Economisch, maar ook met de nadruk op Zelf-. Het wordt namelijk pas echt interessant om zo nu en dan uit de band te springen met drie maal zo dure wattenschijven (mét groefjes!), een keertje carwashen (al doe je 't zelf nog steeds beter) en tweewekelijks een verse bos bloemen. Weten wat je kan bekoren. Daar bewust voor kiezen. En er vervolgens extra hard van genieten. Duur zegt u? Niet per se. Met het geld dat een mens op lange termijn uitspaart door wekelijks geen zeven verschillende soorten chocola, nagellak of H&M-etjes in huis te halen, kun je voluit gaan voor de essentie. De lekkerste boterhammen smeer je namelijk zelf en een avondje film is nog altijd het leukst onder een dekentje in de sofa. Onder het motto 'voor wat, hoort wat': met de opbrengst van verkochte meubels, kledingstukken of tot rommel gedegradeerde huisraad op 2dehands.be kan er best een nieuwe leren tas vanaf. Kiehl's doet aan een deadline-loze return policy waar je schrale haar en droge lijf weer van zullen juichen en met bijna-rotte banaan uit de gemeenschappelijke fruitmand kun je puntjes scoren bij de collega's. Met een beetje geluk of de juiste netwerkbewegingen heb je dat luxeparfum in ruil voor een paar werkuren en wat lapjes tekst. The Gentlewoman verschijnt slechts twee keer per jaar en is (in tegenstelling tot dat Franse prentenboek aka Vogue Paris) verstaanbaar én zelfs beeldrijk in haar beschrijvingen ('For autumn, the jacket of Giorgio Armani's quintessential double-breasted trouser suit is lenghtened and its waistline raised, creating an immensely flattering, womanly silhouette').

Waarlijk, luxe zit in de meest pietluttige dingen. Maar als ik nu gewoon een beetje meer tijd had om de afwas te doen, de vijfhonderddrieëntwintig boeken van mijn lijstje te lezen, minstens evenveel films te bekijken en recepten uit te proberen, al die crèmes in mijn haar en daaromtrent te smeren, zelf de auto te kunnen wassen of hier wat meer te schrijven, dan pas was ik de meest contente luxehoer van het universum geweest. 
En daar kan lang geen truitje van merinowol tegenop.

woensdag 10 oktober 2012

Le tricolore.


tommy ton voor style.com & grazia.it

'I can't help it but I love navy blue and black combined. My favourite shirt agrees. The rest of the world thinks I'm insane', zei er eentje op tumblr. 
 Geen idee waar de aversie ooit is ontstaan, maar vroeger scheen de combi blauw - zwart enkel voor voetbalsupporters weggelegd. In de bonte kleurenparade van vandaag lijkt het eerder iets voor brave muizen. Voeg er een spatje grijs aan toe en je krijgt a) nog bedenkelijkere blikken en b) het palet mijner kleerkast. Welaan, dan schop ik gaarne op modieuze wijze tegen allerlei onwetende schenen.
Vive le tricolore!

maandag 8 oktober 2012

Watch and learn.


Aan mijn irritant naar links hellende handschrift te zien zat ik in de fleur van het pre-puberale tijdperk toen ik het plan opvatte weetjes te gaan verzamelen. 'Geef je baby geen suiker voor hij drie wordt. Het zal hem rustig houden en latere problemen met zijn gebit besparen.' Geen idee waarom tips voor jonge moeders mij op die jonge leeftijd begeesterden, maar ik moet serieus wild zijn geweest van die openbaring. Dat was het eerste en meteen ook het laatste feitje uit mijn vaalgroene Splendid-schrift, helaas. Nog steeds heb ik echter de bizarre neiging vrolijk te worden van huis-, tuin- en keukentips. Soms tracht ik ze te onthouden en schrijf ik ze daarom tussen de irritant hanenpoterige afspraken en to do's in mijn agenda neer. Nog vaker tracht ik ze te verspreiden als waren het boodschappen van vrede. Meestal beginnen ze met 'Ik heb ergens gelezen dat...' en van zodra ik mezelf zo hoor prediken slaan mijn ogen aan het rollen. 'Ahja', zeggen de meeste mensen dan, en de info gaat het andere oor weer uit. Geen nood. Je kunt niet alles onthouden. Onlangs verraste een vriendin me niettemin met de mededeling dat ze d'r haar nog steeds 'omgekeerd' wast (eerst conditioner, daarna shampoo), omdat ik haar jaren geleden had toevertrouwd dat zoiets vettigheid voorkomt. Daar werd ik natuurlijk weer helemaal euforisch van. Een tip! Van mij! Die werkt!

Behalve dat haar minstens 70% droog moet zijn alvorens het na het wassen te kammen (omdat dit uitval vermindert) en dat je mascara pas echt goed zit wanneer je hem naar beneden kijkend aanbrengt (done that en vanaf nu nooit nog: mijn oogbol zag zwart en ik niks meer) is er de laatste tijd weinig nieuws onder de zon.
Of toch, misschien deze:

- Zilverwerk poets je op door het in kokend water met zout en op een aluminiumvelletje te laten dobberen. Ontdek je meteen of je zilver authentiek is. In mijn geval: de (zilveren!) Eiffeltorenhanger van de rommelmarkt.
- Zoekertjes werken echt. Dat bewees ik hier al eerder. Wat ook werkt, is de tip verspreiden en meteen je veto stellen ('Deal, als ik er ook eentje krijg!'). Vandaar dat onze Brusselse parel sinds kort mijn schrijftafel siert. Danku, lieve Herlinde! Ik ben echt heel, heel blij.
- Hier over zoekertjes berichten werkt ook. Vooral wanneer je familie meeleest en plots komt opdagen met witgekartelde foto's uit de eigen oude doos. Zo weet ik nu dat mijn moeder een ware lolita was ten tijde van haar eerste communie. Zelfs met die bizarre knoert van een haarbol op het hoofd kan het niet anders dat de priester destijds enkele seconden aan zichzelf en z'n roeping heeft getwijfeld.
- Met een beetje goede wil en een hoop fruit ontdek je je innerlijke keukenprinses. Zo toverde ik doorsnee muffins dankzij twee appels, vijgen, amandelschilfers en een banaan om in fancy ontbijtzaakwaardige tartelettes. Die zelfs nog aardig te vreten vielen.  

U weet vanaf nu waarheen met al die overbodig lijkende weetjes.
Ik zal ze koesteren en verkondigen, als waren het boodschappen van vrede.
Prettige week, beminde lezer!

maandag 1 oktober 2012

All hail Haider.


haider ackermann s/s 2013 details - via style.com

Geen laagje te veel,
geen drapage te ingewikkeld
voor Haider Ackermann.
Hij doet het ongeveer
elk seizoen opnieuw,
maar dan net dat tikkeltje
beter
 uitgekiender
liefdevoller.
Vijf kledingstukken
bijeengehouden
door een riem,
paarse Laura Palmer-lippen,
frietvethaar, sumo-knotten
 en kooischoenen
worden pure poëzie
dankzij die prachtige
prachtige silhouetten.
Om nog maar te zwijgen
van dat betoverende
kleurenpalet.
Oh had ik maar...
 Oh kon ik maar... 
                          

Vanaf nu was ik nooit meer mijn haar
als ode aan de catwalkkoning.
Sorry bij voorbaat, wereld!