dinsdag 11 maart 2014

Her.



Officieel mag het nog niet. Maar ach, het zwijgen valt me te zwaar. Voor de draad ermee dus. Volgende week komt er een parel in de zalen die je zien kunt. En ook moet. Het is er namelijk eentje dat iets met je doet, al weet je niet wat dit dan precies mag zijn. 't Is een onbestemd gevoel van een hunkering naar een voorzichtige aanraking van iets dat schippert tussen tristesse en puur geluk. Iets waarvan je niet weet of het een droom is of een nachtmerrie, maar dat niet erg is. Het juk van kritische maatstaven of sarcasme valt weg, moet weg. Rest alleen nog maar: het wel honderdzesentwintig minuten durende moment. Waarin je je af en toe afvraagt: 'Huh?', je je af en toe verwondert: 'Moh!', en ook gewoon opmerkt: 'Oh.'.

't Is science fiction op zijn subtielst, romantiek op zijn vreemdst, mimiek op zijn puurst, kostuums op hun mooiste lelijkst. Kan dat? Blijkbaar wel. Opening Ceremony maakte prompt een Her-collectie. Inclusief die mooie-lelijke broeken. De sfeer baadt in vroeger, nu en later tegelijk. Hoe vaag. Alsof iemand je alle hoeken van de kamer laat zien maar je dat nooit zult kunnen navertellen. Toch niet in de juiste bewoordingen. Je moet het zien om het te kunnen geloven. Ik wil het in elk geval nog een keertje. Het kan nu namelijk ook officieel. En wel vanaf volgende week woensdag. 

3 opmerkingen: