donderdag 13 oktober 2016

Step by step.



Sinds iemand me enkele weken geleden op zijn bestaan wees is er sprake van een lichte obsessie. Extra blokjes om of lang genoeg ter plaatse trappelen is nog niet aan de orde maar ik prop de gezondheidsapp met slimme telefoon eromheen nu in de achterzak van mijn zo al krappe loopbroekje en steek er vervolgens vaart achter omdat ik te benieuwd ben naar hoe uitgestrekt de lange route werkelijk is (6729) en hoeveel korter de luie (4644). Ook betrapte ik mezelf op supermarktbezoeken binnen uitdagende wandel- in plaats van fietsafstand. Rommelmarkten hebben een sportieve dimensie gekregen (15 848 op een regenachtige editie van Vlaanderens grootste, 10 326 op een doorsnee Vlaamse kermis) en ook citytrips of daguitstappen lonen fysiek de moeite (ruim dubbel zoveel als nodig). Een Japanse dokter bedacht dat je dagelijks de tienduizend zou moeten halen om in het reine te zijn met je vitaliteit en conditie. De gemiddelde mens stapt er vierduizend (zo'n halfuur) te weinig bijeen. Reden genoeg om er wat vaker de pas in te zetten. Of om de teller bij de neus te nemen door met gekke bewegingen te trappen, zodat hij gepeddel als gewandel interpreteert. Een kwartier fietsen evenaart 2500 schreden. Maar zwart op wit bewijs geeft meer voldoening. Obsédée, hoorde ik dat goed?

Ochja.

Veel goeie voornemens waaien over en elke bezetenheid gaat ooit voorbij. 
Bij dit vertrek zal ik en passant goed op mijn tellen passen.