vrijdag 25 augustus 2017

Een gedroomde steak.

Het is prettig toeven in het Lissabon van tweeduizend veertien. In de Portugese hoofdstad waarvan de naam doet denken aan een vintage snoepje, lijken de straten geplaveid te zijn met weemoed. De flarden fado die zo nu en dan tussen de kleurrijke huizen door zweven, doen daar nog een schepje bovenop. De gladde straatstenen en sporen van het populaire gele trammetje leiden mijn reisgezel en mij langs etalages vol vrolijk ingeblikte sardines, pasteitjes met custardvulling en hoog getailleerde broeken met geperste vouw of ouderwets gebloemde jurken. Stukken waarvan ik me afvraag wie ze nog koopt. Tot we bijna tegen een traag schuifelend mannetje opbotsen, dat in een door de zuiderzon gelooid vel en broek met hoge taille het decor van zijn leven doorkruist.